พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบท ๑๐ ของสามเณรคือ
เว้นจากฆ่าสัตว์
เว้นจากลักทรัพย์
เว้นจากประพฤติล่วงพรหมจรรย์
เว้นจากพูดเท็จ
เว้นจากดื่มสุราเมรัย
เว้นจากบริโภคอาหารในเวลาวิกาล(เที่ยงไปแล้ว)
เว้นจากฟ้อนรำขับร้องประโคมและการดูมหรสพ
เว้นจากทัดทรงตกแต่งประดับประดาร่างกายด้วยดอกไม้ของ เครื่องทา เครื่องย้อมผัดผิว
เว้นจากที่นั้งที่นอนอันสูงใหญ่ (คือเว้นจากนั้งนอนเหนือเตียงตั่งมีเท้าสูงเกินประมาณและที่นั้งที่นอนอันใหญ่มีภายในใส่นุ่นและสำลี)
เว้นจาการรับทองเงิน
